- comitor
- cŏmĭtor, āri, ātus sum [comes]
- tr. - accompagner, être lié à qqch.
- aliquem comitari : accompagner qqn.
- quae comitantur huic vitae : ce qui est lié à ce genre de vie.
- supremum honorem comitari : faire cortège pour les derniers honneurs.
- Teucrum comitantibus armis, Virg. En. 4.48 : [avec les armes des Troyens qui accompagnent] = avec l'appui des armes des Troyens.
- comitante opinione Britanniam ei provinciam dari, Tac. Agr. 9 : [le bruit courant qu'on lui donnait la Bretagne].
* * *cŏmĭtor, āri, ātus sum [comes] - tr. - accompagner, être lié à qqch. - aliquem comitari : accompagner qqn. - quae comitantur huic vitae : ce qui est lié à ce genre de vie. - supremum honorem comitari : faire cortège pour les derniers honneurs. - Teucrum comitantibus armis, Virg. En. 4.48 : [avec les armes des Troyens qui accompagnent] = avec l'appui des armes des Troyens. - comitante opinione Britanniam ei provinciam dari, Tac. Agr. 9 : [le bruit courant qu'on lui donnait la Bretagne].* * *Comitor, pen. corr. comitaris, comitari. Sueton. Suyvre, Accompaigner, Aller apres aucun.\Comitari exequias. Plin. Aller au convoy d'un trespassé.\Mortuum honore comitari. Virgil. Luy faire convoy et funerailles.\Iter alicuius comitari. Virgil. L'accompaigner par le chemin.\Oues comitantur pastorem. Virgil. Le suyvent.
Dictionarium latinogallicum. 1552.